توضیحات

بررسی بازی The Dark Pictures Anthology: Little Hope

بازی The Dark Pictures Anthology: Little Hope «بازی لیتل هوپ» عنوانی در سبک ترسناک و درام تعاملی می باشد که توسط استودیو Supermassive Games توسعه یافته و کمپانی Bandai Namco Entertainment آن را در تاریخ 29 اکتبر 2020 منتشر کرد. «بازی لیتل هوپ» قسمت دوم فرنچایز آنتولوژی به حساب می‌آید که بازی Man of Medan آن را کلید زد.

بازی The Dark Pictures Anthology: Little Hope در شهری به همین نام یعنی لیتل هوپ جریان دارد؛ شهری که ظاهرا هیچکس در آن زندگی نمی‌کند (البته به عقیده کسانی که به روح اعتقادی ندارند!). «بازی لیتل هوپ» داستان چهار دانشجوی کالج و استاد آن‌ها را روایت می‌کند که پس از تصادف اتوبوس‌شان، در شهر متروکه‌ای گیر می‌افتند و مه مرموزی هم آن‌ها را محاصره می‌کند. مانند Man of Medan، هسته‌ی اصلی «بازی لیتل هوپ» هم بر مبنای انتخابات بازی‌باز است و انتخابات شما می‌تواند داستان و سرنوشت شخصیت‌های آن را تعیین کند.

بازی The Dark Pictures Anthology: Little Hope تمام تلاش خودش را به کار گرفته تا چکیده‌ای باشد از موفق‌ترین مکانیزم‌های ژانر ترس و وحشت؛ «بازی لیتل هوپ» با خلق صحنه‌های دلهره‌آور و روایت یکی داستان گیرا و غیرقابل پیش‌بینی سعی دارد تا به اثری تحسین‌برانگیز در بین بازی‌های ترسناک تبدیل شود؛ اما استفاده از کلیشه‌های تکراری و اشتباهات در شخصیت‌پردازی و نوع روایت داستان، بسیاری از رشته‌های این بازی را پنبه کرده است!

حرکت در محیط به ترتیب با همه‌ی کاراکترهای اصلی، انتخاب پیاپی دیالوگ و تصمیم‌گیری مداوم برای شخصیت‌ها، برداشتن یا برنداشتن اسلحه و استفاده یا عدم استفاده از آن‌ها، مواجهه با روایتی نسبتا منحصر‌به‌فرد از یک داستان کلیشه‌ای در بی‌مووی‌های ترسناک، تعامل حداقلی با اشیا و مشاهده‌ی عکس‌هایی که آینده‌ای محتمل را به تصویر می‌کشند، به صورت کلی می‌توانیم گرافیک «بازی لیتل هوپ» را مهم‌ترین نقطه‌ی قوت آن بدانیم. وجود تسکچرهای کاملا باکیفیت، نورپردازی‌های عالی استفاده از تکنولوژی فیس کپچر برای تک تک شخصیت‌ها، لیتل هوپ را به یک بازی به‌یادماندنی در نسل هشتم کنسول‌ها تبدیل کرده است

جمع بندی

بازی The Dark Pictures Anthology: Little Hope اثبات می‌کند که استودیو بازی‌سازی Supermassive Games حالا در قالب مجموعه‌ی آنتولوژی «دارک پیکچرز» به یک فرم مشخص و کم‌وبیش منحصر‌به‌فرد برای سرگرم کردن گیمرهای علاقه‌مند به بی‌مووی‌های ترسناک، دست پیدا کرده است. بااین‌حال بازی انقدر به‌صورت پیاپی پتانسیل خود را هدر می‌دهد که درنهایت فقط می‌توان آن را به طرفدارهای پروپاقرص این سبک پیشنهاد داد. پس اگر به شکل تک‌نفره یا گروهی عاشق ۵ ساعت ترسیدن پیاپی با جامپ‌اسکرها در دل داستانی آشنا برای مخاطبان سینمای وحشت هستید، از «بازی لیتل هوپ» لذتی فراموش‌شدنی خواهید برد. ولی انتظار رسیدن آن به سطح خاصی از موفقیت یا جذابیت را نداشته باشید.